Teatr Gdynia Główna zaprasza: Teatr Zajechał do Małego Trójmiasta Kaszubskiego
Szanowni Państwo, Teatr Gdynia Główna już po raz trzeci wyrusza do Małego Trójmiasta Kaszubskiego z projektem Teatr Zajechał. Wiosenna edycja projektu cieszyła się dużym zainteresowaniem, za co dziękujemy. Doceniamy jak wymagającą i otwartą publicznością są mieszkańcy Rumi Redy i Wejherowa, dlatego też powracamy z ambitnym repertuarem. Nieteatralne przestrzenie Małego Trójmiasta po raz kolejny przeistoczą się w scenę. Na jej deskach będziemy mieli okazję zaprezentować Państwu nasze interpretacje prozy Guntera Grassa, Ryszarda Kapuścińskiego i Mariana Pankowskiego, jak również adaptacje dramatów Witkacego i Sergea Kribusa. Szukajcie nas w swojej okolicy – zapraszamy na spotkanie z Żywą emocją i pięknym słowem. Teatr Gdynia Główna
Program:
Tulla
9 listopada, g.18:00 Rumia, MBP Filia 1, ul. Pomorska 11
10 listopada, g.18:30 Reda, Sala Katechetyczna, Parafia p. w. Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy, ul. Kościelna 18
Epitafium dla władzy
12 listopada, g. 18:00 Wejherowo, Pracownia Artura Wyszeckiego – energiaoka, ul. Gulgowskiego 16
Ścianananaświat
16 listopada, g.18:00 Rumia, MBP Filia 4, ul. Górnicza 19
Była Żydówka, nie ma Żydówki
21 listopada, g. 19:00 Reda, Fabryka Kultury, ul. Łąkowa 59 A
25 listopada, g. 18:00 Rumia, Stacja Kultura, ul. Starowiejska 2
Mateczka
26 listopada, g.18:00 Wejherowo, MBP, ul. Kaszubska 14
5 grudnia, g.18:00 Reda, Fabryka Kultury, ul. Łąkowa 59 A
Epitafium dla władzy
13 grudnia, g. 19:00 Reda, Fabryka Kultury, ul. Łąkowa 59 A
Na wszystkie wydarzenia wstęp wolny.
www.facebook.com/TeatrZajechal
www.teatrgdyniaglowna.pl
* MBP - Miejska Biblioteka Publiczna
Realizatorzy projektu:
Teatr Gdynia Główna, Fundacja „Klinika Kultury”
Donatorzy projektu:
Urząd Marszałkowski Województwa Pomorskiego, Miasto Rumia, Miasto Reda, Miejski Dom Kultury w Redzie, Wejherowskie Centrum Kultury
Partnerzy projektu:
Miejska Biblioteka Publiczna im. Floriana Ceynowy w Rumi, Miejska Biblioteka Publiczna w Redzie im. Hieronima Derdowskiego, Miejska Biblioteka Publiczna w Wejherowie im. Aleksandra Majkowskiego, Parafia p. w. Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy w Redzie, Pracownia Artura Wyszeckiego – energiaoka
Dofinansowano ze środków Województwa Pomorskiego, Gminy Miejskiej Rumia oraz Gminy Miasta Reda.
Opisy przedstawień:
Była Żydówka, nie ma Żydówki
na podstawie powieści Mariana Pankowskiego
scenariusz: Katarzyna Fidos
reżyseria: Ewa Ignaczak
obsada: Ida Bocian, Aleksandra Kania
Teatr Stajnia Pegaza
Czas trwania: 55 min
Powieść Mariana Pankowskiego jest parabolą polsko-żydowskiego losu. Tytułowa ostatnia Żydówka z miasta N. zostaje zaproszona już po wojnie przez swoich rodaków z odległej "amerykańskiej krainy" na spektakl, którym mają być jej własne tragiczne losy. Opowiadając swoją historię, wraca do zapomnianej przeszłości i po raz kolejny zostaje przez nią uwięziona. Pankowski przywołuje cały wachlarz ludowych stereotypów antyżydowskich w postaci owadów, węży i bezwstydnych kotów, które nigdzie długo miejsca nie zagrzeją ze względu na rewolucyjne popędy. Na tym tle rozgrywa się odwieczna rywalizacja w cierpiętnictwie pomiędzy Polakami i Żydami, dziś dostrzeganym jedynie w szumnych debatach na temat pamięci i w patetycznych rocznicach, w czasie których ofiary są już tylko aktorami.
W teatralnej wersji tej opowieści, cała historia to konflikt dwóch kobiet. Podłoże konfliktu stanowi fakt przynależności do różnych pokoleń i narodów. Tytułowa bohaterka spektaklu, Żydówka, Fajga Oberlender, jedyna uratowana z transportu całego miasteczka do gazu, zjawia się w Ameryce, na zaproszenie swoich „rodaków, nie-rodaków”. Przebieg rozmów to historie Fajgi i pytania „jej braci”, a wszystko przepełnione świadectwami okrucieństwa człowieka.
Epitafium dla władzy
inspirowane myślą Cesarza Ryszarda Kapuścińskiego
scenariusz i reżyseria: Ewa Ignaczak
obsada: Łukasz Dobrowolski, Wojciech Jaworski, Piotr Srebrowski
Teatr Gdynia Główna
Czas trwania: 70 min
Kim jesteście? Tymi czy tamtymi?
Żadnych adresów, ani nazwisk, ani nawet nie opisywać twarzy,
ani, że wysoki, że niski, że chudy,
czoło jakie,
że ręce mu, że spojrzenie, a nogi to, kolana,
już nie ma przed kim na kolanach...
Ryszard Kapuściński – współczesna ikona literatury faktu, mistrz reportażu, który nadał mu wymiar literacki. Jedno z jego najbardziej znanych dzieł – Cesarz, stało się inspiracją do podjęcia teatralnego dialogu z zawartą w nim myślą. Spektakl Epitafium dla władzy stanowi ogromne, wielopoziomowe wyzwanie – adaptacyjne, reżyserskie, aktorskie. Uniwersalna opowieść o mechanizmach władzy niezwykle rzadko przenoszona na scenę zadaje pytania, na które odpowiedzi udzielają nieliczni, a uchyla się od niej zbyt wielu.
Mateczka
wg Matki Witkacego
scenariusz i reżyseria: Ewa Ignaczak
obsada: Ida Bocian
śpiew: Marta Andrzejczyk
Teatr Stajnia Pegaza
Czas trwania: 50 min
Mateczka to opatrzona zgryźliwym humorem i szczyptą kokainy parodia psychologicznego dramatu rodzinnego opisującego relację matki i syna, w której przewija się miłość, nienawiść, troska i wyrzuty. Ona - podstarzała i zrujnowana wdowa - arystokratka zarabiająca na życie ręcznymi robótkami. On - filozof, myśliciel wieszczący koniec cywilizacji. Oboje toksyczni, cierpiący jakiś fizyczny i metafizyczny ból, nie stroniący od używek, wzajemnie od siebie uzależnieni i wysysający z siebie nawzajem życie.
Spektakl porusza ciągle aktualną kwestię ludzkiej tożsamości: jacy jesteśmy "sami ze sobą", a jacy wobec innych? Na ile się kreujemy, a na ile ulegamy wpływom? Monodram rozgrywa się na kilku poziomach interpretacyjnych: społecznym, psychologicznym i artystycznym. Celem twórców spektaklu jest odnalezienie niezależnej przestrzeni dla artysty, w której mógłby funkcjonować wobec ograniczeń kultury, religii i zasad społecznych. Czy jednostka może się przeciwstawić globalnemu systemowi współczesnego świata? Inspiracją stała się technika fotografii.
Pojęcie NEGATYWU jest podstawową zasadą konstrukcji spektaklu, budowania roli i interpretacji. Widowisko niezwykle intensywne, pełne symboli i odniesień. Spektakl rozpisany na dwie postacie (Matkę i Leona) i jednego aktora (Ida Bocian), w którym reżyser, korzystając ze słów Witkacego, podejmuje żywy dialog z widzem.
Tulla
według Güntera Grassa
adaptacja, reżyseria i wykonanie: Ida Bocian
konsultacje reżyserskie: Ewa Ignaczak, Magdalena Płaneta
Teatr Off de BICZ
Opowieść o dorastaniu, w której historia dziewczyny mieszkającej we Wrzeszczu staje się pretekstem by, przedstawiając jej proste, smutne życie, odnaleźć w nim to, co powinno być wartością uniwersalną. Trudno powiedzieć by przedstawiona przez nią kreacja była relacją losów osoby szczęśliwej, której w życiu wszystko się układa i której droga wiedzie prostą linią na szczyt.
Przejmująca opowieść o człowieku, który niejako samotnie staje się dorosłym, zostawia w widzach uczucie zrozumienia i współczucia, ale też jednocześnie nieodparte pragnienie „wzięcia sprawy naszego życia w swoje ręce” i nonkonformizmu.
Ścianananaświat
wg Sergea Kribusa
reżyseria: Ewa Ignaczak
obsada: Wojciech Jaworski
opracowanie muzyczne: Tomasz Antonowicz
dźwięk: dzieci z Centrum Zabawy i Edukacji "Żyrafa" w Gdańsku,
reżyseria świateł: RICO
Teatr Stajnia Pegaza
Czas trwania: 55 min
Całe wychowanie współczesne pragnie, by dziecko było wygodne, konsekwentnie krok za krokiem dąży, by uśpić, stłumić, zniszczyć wszystko, co jest wolą i wolnością dziecka, hartem jego ducha, siłą jego żądań i zamierzeń.
Janusz Korczak, "Jak kochać dziecko. Dziecko w rodzinie."
Monodram Ścianananaświat jest głosem w dyskusji na temat miejsca dziecka we współczesnym społeczeństwie, a przy tym doskonale wypełnia deficyt sztuk teatralnych, skierowanych do dorastającej młodzieży.
Maurycy, dla przyjaciół Momo, zaprasza na wykład, podczas którego zabierze widzów w podróż do świata dzieciństwa – pozbawionego nudy, przewidywalnej codzienności. W jego pozornie absurdalnych problemach, kryje się szczera, dziecięca logika i manifestacja głęboko skrywanych uczuć. Poprzez spojrzenie w przeszłość, która pozostaje i żyje w naszych wspomnieniach, Momo dokonuje dojrzałej refleksji nad własnym życiem, wpływie wychowania na życie dorosłe, przy jednoczesnej walce o status dziecka we współczesnym świecie.
To monodram, w którym omówimy niecodzienne konwersacje na błahe tematy, ale przełomowe rozmowy, które mogą trwale zmienić jakość międzyludzkich relacji. Świat bez rozmów to świat bez bliskości, pełen nierozwiązanych konfliktów, dusznej atmosfery i destrukcyjnych gier. To spektakl o tym, że warto czasami pozwolić dojść do głosu naszemu wewnętrznemu dzi ecku.
„(...) Dorosły zupełnie nie zna dziecka, nie pamięta swojego dzieciństwa. Nie jest nawet pewne, że każde dziecko jest zawsze w stanie mówić o swoich przeżyciach, lękach, o swoich potrzebach. Ale zawsze będzie o tym mówić lepiej niż dorosły.”
Momo
Tulla
9 listopada, g.18:00 Rumia, MBP Filia 1, ul. Pomorska 11
10 listopada, g.18:30 Reda, Sala Katechetyczna, Parafia p. w. Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy, ul. Kościelna 18
Epitafium dla władzy
12 listopada, g. 18:00 Wejherowo, Pracownia Artura Wyszeckiego – energiaoka, ul. Gulgowskiego 16
Ścianananaświat
16 listopada, g.18:00 Rumia, MBP Filia 4, ul. Górnicza 19
Była Żydówka, nie ma Żydówki
21 listopada, g. 19:00 Reda, Fabryka Kultury, ul. Łąkowa 59 A
25 listopada, g. 18:00 Rumia, Stacja Kultura, ul. Starowiejska 2
Mateczka
26 listopada, g.18:00 Wejherowo, MBP, ul. Kaszubska 14
5 grudnia, g.18:00 Reda, Fabryka Kultury, ul. Łąkowa 59 A
Epitafium dla władzy
13 grudnia, g. 19:00 Reda, Fabryka Kultury, ul. Łąkowa 59 A
Na wszystkie wydarzenia wstęp wolny.
www.facebook.com/TeatrZajechal
www.teatrgdyniaglowna.pl
* MBP - Miejska Biblioteka Publiczna
Realizatorzy projektu:
Teatr Gdynia Główna, Fundacja „Klinika Kultury”
Donatorzy projektu:
Urząd Marszałkowski Województwa Pomorskiego, Miasto Rumia, Miasto Reda, Miejski Dom Kultury w Redzie, Wejherowskie Centrum Kultury
Partnerzy projektu:
Miejska Biblioteka Publiczna im. Floriana Ceynowy w Rumi, Miejska Biblioteka Publiczna w Redzie im. Hieronima Derdowskiego, Miejska Biblioteka Publiczna w Wejherowie im. Aleksandra Majkowskiego, Parafia p. w. Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy w Redzie, Pracownia Artura Wyszeckiego – energiaoka
Dofinansowano ze środków Województwa Pomorskiego, Gminy Miejskiej Rumia oraz Gminy Miasta Reda.
Opisy przedstawień:
Była Żydówka, nie ma Żydówki
na podstawie powieści Mariana Pankowskiego
scenariusz: Katarzyna Fidos
reżyseria: Ewa Ignaczak
obsada: Ida Bocian, Aleksandra Kania
Teatr Stajnia Pegaza
Czas trwania: 55 min
Powieść Mariana Pankowskiego jest parabolą polsko-żydowskiego losu. Tytułowa ostatnia Żydówka z miasta N. zostaje zaproszona już po wojnie przez swoich rodaków z odległej "amerykańskiej krainy" na spektakl, którym mają być jej własne tragiczne losy. Opowiadając swoją historię, wraca do zapomnianej przeszłości i po raz kolejny zostaje przez nią uwięziona. Pankowski przywołuje cały wachlarz ludowych stereotypów antyżydowskich w postaci owadów, węży i bezwstydnych kotów, które nigdzie długo miejsca nie zagrzeją ze względu na rewolucyjne popędy. Na tym tle rozgrywa się odwieczna rywalizacja w cierpiętnictwie pomiędzy Polakami i Żydami, dziś dostrzeganym jedynie w szumnych debatach na temat pamięci i w patetycznych rocznicach, w czasie których ofiary są już tylko aktorami.
W teatralnej wersji tej opowieści, cała historia to konflikt dwóch kobiet. Podłoże konfliktu stanowi fakt przynależności do różnych pokoleń i narodów. Tytułowa bohaterka spektaklu, Żydówka, Fajga Oberlender, jedyna uratowana z transportu całego miasteczka do gazu, zjawia się w Ameryce, na zaproszenie swoich „rodaków, nie-rodaków”. Przebieg rozmów to historie Fajgi i pytania „jej braci”, a wszystko przepełnione świadectwami okrucieństwa człowieka.
Epitafium dla władzy
inspirowane myślą Cesarza Ryszarda Kapuścińskiego
scenariusz i reżyseria: Ewa Ignaczak
obsada: Łukasz Dobrowolski, Wojciech Jaworski, Piotr Srebrowski
Teatr Gdynia Główna
Czas trwania: 70 min
Kim jesteście? Tymi czy tamtymi?
Żadnych adresów, ani nazwisk, ani nawet nie opisywać twarzy,
ani, że wysoki, że niski, że chudy,
czoło jakie,
że ręce mu, że spojrzenie, a nogi to, kolana,
już nie ma przed kim na kolanach...
Ryszard Kapuściński – współczesna ikona literatury faktu, mistrz reportażu, który nadał mu wymiar literacki. Jedno z jego najbardziej znanych dzieł – Cesarz, stało się inspiracją do podjęcia teatralnego dialogu z zawartą w nim myślą. Spektakl Epitafium dla władzy stanowi ogromne, wielopoziomowe wyzwanie – adaptacyjne, reżyserskie, aktorskie. Uniwersalna opowieść o mechanizmach władzy niezwykle rzadko przenoszona na scenę zadaje pytania, na które odpowiedzi udzielają nieliczni, a uchyla się od niej zbyt wielu.
Mateczka
wg Matki Witkacego
scenariusz i reżyseria: Ewa Ignaczak
obsada: Ida Bocian
śpiew: Marta Andrzejczyk
Teatr Stajnia Pegaza
Czas trwania: 50 min
Mateczka to opatrzona zgryźliwym humorem i szczyptą kokainy parodia psychologicznego dramatu rodzinnego opisującego relację matki i syna, w której przewija się miłość, nienawiść, troska i wyrzuty. Ona - podstarzała i zrujnowana wdowa - arystokratka zarabiająca na życie ręcznymi robótkami. On - filozof, myśliciel wieszczący koniec cywilizacji. Oboje toksyczni, cierpiący jakiś fizyczny i metafizyczny ból, nie stroniący od używek, wzajemnie od siebie uzależnieni i wysysający z siebie nawzajem życie.
Spektakl porusza ciągle aktualną kwestię ludzkiej tożsamości: jacy jesteśmy "sami ze sobą", a jacy wobec innych? Na ile się kreujemy, a na ile ulegamy wpływom? Monodram rozgrywa się na kilku poziomach interpretacyjnych: społecznym, psychologicznym i artystycznym. Celem twórców spektaklu jest odnalezienie niezależnej przestrzeni dla artysty, w której mógłby funkcjonować wobec ograniczeń kultury, religii i zasad społecznych. Czy jednostka może się przeciwstawić globalnemu systemowi współczesnego świata? Inspiracją stała się technika fotografii.
Pojęcie NEGATYWU jest podstawową zasadą konstrukcji spektaklu, budowania roli i interpretacji. Widowisko niezwykle intensywne, pełne symboli i odniesień. Spektakl rozpisany na dwie postacie (Matkę i Leona) i jednego aktora (Ida Bocian), w którym reżyser, korzystając ze słów Witkacego, podejmuje żywy dialog z widzem.
Tulla
według Güntera Grassa
adaptacja, reżyseria i wykonanie: Ida Bocian
konsultacje reżyserskie: Ewa Ignaczak, Magdalena Płaneta
Teatr Off de BICZ
Opowieść o dorastaniu, w której historia dziewczyny mieszkającej we Wrzeszczu staje się pretekstem by, przedstawiając jej proste, smutne życie, odnaleźć w nim to, co powinno być wartością uniwersalną. Trudno powiedzieć by przedstawiona przez nią kreacja była relacją losów osoby szczęśliwej, której w życiu wszystko się układa i której droga wiedzie prostą linią na szczyt.
Przejmująca opowieść o człowieku, który niejako samotnie staje się dorosłym, zostawia w widzach uczucie zrozumienia i współczucia, ale też jednocześnie nieodparte pragnienie „wzięcia sprawy naszego życia w swoje ręce” i nonkonformizmu.
Ścianananaświat
wg Sergea Kribusa
reżyseria: Ewa Ignaczak
obsada: Wojciech Jaworski
opracowanie muzyczne: Tomasz Antonowicz
dźwięk: dzieci z Centrum Zabawy i Edukacji "Żyrafa" w Gdańsku,
reżyseria świateł: RICO
Teatr Stajnia Pegaza
Czas trwania: 55 min
Całe wychowanie współczesne pragnie, by dziecko było wygodne, konsekwentnie krok za krokiem dąży, by uśpić, stłumić, zniszczyć wszystko, co jest wolą i wolnością dziecka, hartem jego ducha, siłą jego żądań i zamierzeń.
Janusz Korczak, "Jak kochać dziecko. Dziecko w rodzinie."
Monodram Ścianananaświat jest głosem w dyskusji na temat miejsca dziecka we współczesnym społeczeństwie, a przy tym doskonale wypełnia deficyt sztuk teatralnych, skierowanych do dorastającej młodzieży.
Maurycy, dla przyjaciół Momo, zaprasza na wykład, podczas którego zabierze widzów w podróż do świata dzieciństwa – pozbawionego nudy, przewidywalnej codzienności. W jego pozornie absurdalnych problemach, kryje się szczera, dziecięca logika i manifestacja głęboko skrywanych uczuć. Poprzez spojrzenie w przeszłość, która pozostaje i żyje w naszych wspomnieniach, Momo dokonuje dojrzałej refleksji nad własnym życiem, wpływie wychowania na życie dorosłe, przy jednoczesnej walce o status dziecka we współczesnym świecie.
To monodram, w którym omówimy niecodzienne konwersacje na błahe tematy, ale przełomowe rozmowy, które mogą trwale zmienić jakość międzyludzkich relacji. Świat bez rozmów to świat bez bliskości, pełen nierozwiązanych konfliktów, dusznej atmosfery i destrukcyjnych gier. To spektakl o tym, że warto czasami pozwolić dojść do głosu naszemu wewnętrznemu dzi ecku.
„(...) Dorosły zupełnie nie zna dziecka, nie pamięta swojego dzieciństwa. Nie jest nawet pewne, że każde dziecko jest zawsze w stanie mówić o swoich przeżyciach, lękach, o swoich potrzebach. Ale zawsze będzie o tym mówić lepiej niż dorosły.”
Momo